رییس انجمن مجسمه‌سازان ایران در گفت‌وگو با تاریخ ایرانی: مجسمه‌ها مبلمان شهری نیستند

سحر افاضلی
۲۵ تیر ۱۳۹۰ | ۱۷:۴۰ کد : ۷۲۶۲ پاورقی
معمولاً برای مجسمه‌های حذف یا مفقود شده جایگزین دیگری در نظر گرفته نمی‌شود و جای خالی مجسمه‌ها چهره نامناسبی را برای شهر ایجاد می‌کند...مجسمه‌های شهری باید با فرهنگ و جغرافیای شهر سنخیت داشته باشند، معضلی که اواخر در شهرهای ایران ایجاد شده تنوع مراکز تصمیم‌گیری در حوزه زیباسازی شهرهاست و البته اختلاف سلیقه‌هایی که با تغییرات مدیریتی در شهر‌ها اعمال می‌شود...متاسفانه مسئولان نمی‌دانند که مجسمه‌ها همچون مبلمان شهری قابل دخل و تصرف‌های دفعتی نیستند و لازم است تا درباره آن‌ها با احتیاط برخورد شود.
رییس انجمن مجسمه‌سازان ایران در گفت‌وگو با تاریخ ایرانی: مجسمه‌ها مبلمان شهری نیستند
تاریخ ایرانی: «انتقال مجسمه آریوبرزن از میدان شهر یاسوج باعث سرافکندگی و احساس ذلت در ایرانیان می‌شود.» ساناز افتخارزاده، شهرساز و عضو کمیته معماری سازمان نظام مهندسی ایران، با بیان این مطلب به «تاریخ ایرانی» می‌گوید: «زمانی که مجسمه باشکوه جنگجوی اسب‌سوار اسکندر با ارتفاع ۱۳ متر در شهر اسکندریه نصب می‌شود، در ایران مجسمه سردار هخامنشی که در مقابل اسکندر ایستادگی کرد و جزو اولین شهدای ایران به حساب می‌‌آید، از میدان شهر یاسوج حذف می‌شود.»

 

افتخارزاده معتقد است: «تصمیم به جابجایی یا حذف مجسمه آریوبرزن، مغایر با شعار مسئولان درباره احیای معماری و شهرسازی ایرانی – اسلامی است.» به اعتقاد این معمار، مجسمه‌ها به شکل نمادین یکی از گره‌های شهری محسوب می‌شوند، اما در ایران برخلاف بسیاری از کشور‌ها، باور‌ها و تفکرات سیاسی بر نگاه‌های محلی و شهری غلبه دارد. درحالیکه مجسمه‌ها در میدان‌های شهر غیر از هویت‌سازی می‌تواند کارکردی برای نشانه‌گذاری در شهر داشته باشد.

 

افتخارزاده ادامه می‌دهد: «ساخت و نصب مجسمه‌های شهری، راه حلی مناسب برای هویت‌سازی در شهر‌ها محسوب می‌شود. اما با توجه به حساسیت‌های مذهبی و البته گرایش‌های فکری که با تاریخ و تمدن پیش از اسلام ایران مخالف هستند، با مجسمه‌های آرش کمانگیر در ساری و آریوبرزن در یاسوج مخالفت می‌شود.»

 

آریوبرزن یکی از سرداران بزرگ تاریخ ایران بود که در سال ۳۳۱ پیش از میلاد مسیح در یکی از نقاط کهگیلویه و بویراحمد در برابر یورش اسکندر مقدونی به ایران، دلیرانه از سرزمین خود پاسداری کرد و به همین دلیل برای مردم این استان از ارزش بسیاری برخوردار است.

 

افتخارزاده می‌گوید: «تاریخ هر کشور حتی اگر سیاه و ننگ‌آور باشد بخشی از واقعیت و هویت آن کشور است و حضور هر عنصر تاریخی در شهر می‌تواند در حفظ عزت نفس شهروندان و غرور آن‌ها موثر باشد.»

 

منصور آذری، رییس انجمن مجسمه‌سازان ایران نیز در گفت وگو با "تاریخ ایرانی"، با یادآوری مفقود شدن مجسمه‌های شهر تهران تاکید می‌کند: «وقتی به هر دلیلی مجسمه‌ای از چهره شهر حذف می‌شود، آن هم مجسمه‌ای که دارای ارزش هنری است یا برای مردم معنا و مفهوم خاصی دارد، عملی محترمانه نیست. معمولاً برای مجسمه‌های حذف یا مفقود شده جایگزین دیگری در نظر گرفته نمی‌شود و جای خالی مجسمه‌ها چهره نامناسبی را برای شهر ایجاد می‌کند.»

 

آذری می‌گوید: «مجسمه‌های شهری باید با فرهنگ و جغرافیای شهر سنخیت داشته باشند، معضلی که اواخر در شهرهای ایران ایجاد شده تنوع مراکز تصمیم‌گیری در حوزه زیباسازی شهرهاست و البته اختلاف سلیقه‌هایی که با تغییرات مدیریتی در شهر‌ها اعمال می‌شود.» او ادامه می‌دهد: «متاسفانه مسئولان نمی‌دانند که مجسمه‌ها همچون مبلمان شهری قابل دخل و تصرف‌های دفعتی نیستند و لازم است تا درباره آن‌ها با احتیاط برخورد شود.»

 

رییس انجمن مجسمه‌سازان می‌گوید: «بهتر است مسئولان قبل از سفارش ساخت یک مجسمه به خوبی تصمیم بگیرند چرا که گذاشتن و برداشتن یک مجسمه تاثیری بسیار نامطلوب‌تر از صرفنظر کردن همیشگی از نصب مجسمه در شهر دارد.»

 

او به ساخت مجسمه‌هایی چون آریوبرزن یا آرش کمانگیر انتقاد می‌کند و معتقد است: «مجسمه‌های شهری که بیشتر کپی‌برداری هستند تا اثری مستقل، ارزش هنری ندارند و باید تلاش شود تا هنرمندان فرصتی برای خلق اثر با مضامینی چون ایران باستان یا تاریخ اسلام بیایند.»

 

کلید واژه ها: آریوبرزن مجسمه های ساری


نظر شما :