همه ماشین‌های پلیس ایران؛ از جولان بنزها تا خودنمایی تویوتا + تصاویر
دهه ۱۳۲۰
مدلی از بنز قدیمی، حدود ۶۷ سال پیش یعنی در سال ۱۹۴۰ میلادی ساخته و برای به کارگیری در شهربانی روانه تهران شد. در آن روزگار هنوز خودروهای پلیس به چراغهای گردان، بی‌سیم و بلندگو مجهز نشده بودند.
دهه ۱۳۳۰
فولکس واگن قورباغه‌ای شکل با دو رنگ مشکی و سفید که به یک چراغ‌گردان آبی رنگ و یک دستگاه بی‌سیم با برد محدود مجهز شده بود از جمله وسایل نقلیه مورد استفاده پلیس راهنمایی و رانندگی در آن زمان بود. این خودرو هم‌اکنون در پارکینگ نیروی انتظامی خاک می‌خورد.
خودرو دیگری که در این دهه به کار گرفته شد، بنز بود. در این دو دهه شهربانی کل کشور تقریبا تمام دوران حکومت پهلوی اول و ابتدای دوره پهلوی دوم را با خودروهای آلمانی سپری کرد.
دهه ۱۳۴۰
دهه ۱۳۴۰ را باید تقریبا آغاز دوباره ورود خودروهای آمریکایی به این عرصه دانست دوج‌های کرنت شش سیلندر ساخت کشور آمریکا با پلاک‌های سه رقمی دست‌نویس که حداکثر سرعت آنها به ۲۰۰ کیلومتر در ساعت می‌رسید از سال ۱۳۴۶ تا ۱۳۵۴ مورد استفاده قرار گرفتند. دوج کرنت دارای یک بلندگوی کوچک بود که بر روی گلگیر جلو و کنار کاپوت نصب می‌شد و مجهز به یک بی‌سیم دستی، چند پروژکتور و یک چراغ گردان ثابت بود. دهه ۴۰ همان دهه‌ای است که افسران زن با موتورسیکلت در سطح شهر تهران تردد می‌کردند (سال ۱۳۴۶) و ضمن راهنمایی خودرو‌ها بعضا آنها را جریمه نیز می‌کردند.
دهه ۱۳۵۰
در تمام دهه ۱۳۵۰ در کنار لندرور انگلیسی خودروهای آمریکایی بیوک، شورولت رویال و بنز ۲۳۰ به کار گرفته شدند. بنز۲۳۰ با چراغهای جلو عمودی شش سیلندر بودند و حداکثر سرعت آنها برای این کار ۲۲۰ کیلومتر در ساعت تنظیم شده بود این خودروهای آلمانی از سال ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۶ در شهربانی ایران خدمت کردند.
بنزهای ۲۳۰ پلیس بر روی سقف خود و در وسط آن دارای یک بلندگو بودند که با اهرمی از داخل اتاق به سمت چپ و راست حرکت می‌کرد. پلاک این خودرو‌ها نیز دست‌نویس و چهار رقمی بودند. این خودرو هم همچون دوج کرنت از یک بی‌سیم بلندگو و بی‌سیم موتوری آمریکایی بهره می‌جست. از رنجرور انگلیسی که دارای هشت سیلندر و توان حداکثر سرعت ۲۰۰ کیلومتر در ساعت بود از سال ۱۳۵۴ تا سال ۱۳۵۹ در مناطق کوهستانی و برف‌گیر استفاده شد رنجرور‌ها مجهز به کولرهای سقفی بودند ولی در همان سال‌ها یک دستورالعمل قانونی در حال تبدیل کردن خودروهای پلیس به شورولت رویال بود. بر اساس آن دستورالعمل دستگاه‌های دولتی و نظامی ملزم شده بودند از کالاهای ساخت داخل استفاده کنند و از آنجا که شورولت آمریکایی در ایران مونتاژ می‌شد بنابراین از سال ۱۳۵۶ تا سال ۱۳۶۲ از این خودرو شش سیلندر با توان رسیدن به سرعت ۲۲۰ کیلومتر در ساعت استفاده شد.
دهه ۱۳۶۰
بنز ۲۵۰ هم از جمله خودروهایی بود که در دهه‌های ۵۰ تا ۷۰ مورد استفاده پلیس قرار گرفت. این خودرو آلمانی شش سیلندر بود و با چراغهای افقی قادر بود ۲۰۰ کیلومتر در ساعت را بپیماید. بنزهای ۲۵۰ که اول به صورت دنده فرمان (دنده رول) بودند بعد‌ها انواع گیربکسی آن هم وارد کشور شد و مورد استفاده قرار گرفت.
دهه ۱۳۷۰
اما دهه ۱۳۷۰ را باید زمان ورود خودروهای شرقی به ناوگان پلیس دانست به طوری که کم‌کم سروکله تویوتا کریسیدا ژاپنی هم پیدا شد این خودرو چهار سیلندر بود و قادر بود ۲۰۰ کیلومتر مسافت را طی یک ساعت بپیماید. از تویوتا کریسیدا بین سال‌های ۱۳۷۰ تا ۱۳۷۹ استفاده شد. اواسط دهه ۷۰ یعنی از سال ۱۳۷۴ به بعد پاجرو هم آمد و مورد استفاده پلیس راه کشور قرار گرفت. پاجرو ژاپنی شش سیلندر بود و ۲۰۰ کیلومتر در ساعت سرعت می‌گرفت.
دهه ۱۳۸۰
دهه ۱۳۸۰ عصر به کارگیری خودروهای سمند، زانتیا، پژو ۲۰۶ و بنز 240E. خودروهایی که به ایربگ، سیستم‌های ترمز ABS و بی‌سیم‌های دوربرد و بلندگوهای پیشرفته، رایانه و امکانات ماهواره‌ای مجهز شده‌اند.
همچنین بخوانید:
نظر شما :