ایروانی: سال ۶۷ توان اداره جنگ از نظر اقتصادی را داشتیم
تاریخ ایرانی: محمد جواد ایروانی، وزیر اسبق اقتصاد پس از 22 سال به روایت اقتصاد زمان جنگ پرداخته و با دفاع از تصمیمات و عملکرد آن دوره معتقد است: در آن دوران با وجود وضعیت نامناسب اقتصادی می‌توانستیم جنگ را ادامه دهیم و اگر همراهی سایر بخش‌ها بود، ادامه جنگ با همان وضعیت اقتصادی امکان‌پذیر بود.
ایروانی در گفت‌و‌گو با ویژه نامه رمز عبور 5 روزنامه ایران تحت عنوان "جمهوری اسلامی ایران و اقتصاد سیاسی"تاکید کرد: به نظر بنده حوزه اقتصاد هیچ گاه مانع از ادامه جنگ نشد. ما از نظر اقتصادی توان اداره جنگ را داشتیم و بخش اقتصادی هیچ گاه موجب آسیب دفاع از کشور نشد.
وی تصریح کرد: ما توان اداره جنگ را داشتیم.مگر با 5.7 میلیارد دلار درآمد ارزی بسیاری از طرح‌های زیربنایی و کارخانجات بزرگ را تخصیص ندادیم؟ مگر بازسازی پالایشگاهها، نیروگاهها و کارخانجات مهم نظیر کارخانجات سیمان،لاستیک و ... در زمان جنگ و همزمان با جنگ صورت نمی گرفت؟ مگر بسیاری از دستاوردهای صنعتی و علمی معلول این دوران سخت نبود؟ البته هیچ گاه دستاوردهای دوران جنگ در حوزه اقتصاد مطرح و از آن دفاع نشده است.
وی در پاسخ به این سوال که در خاطرات برخی از همکاران شما در دولت آمده است، یکی از مسببان اصلی خروج مرحوم نوربخش از دولت آقای موسوی شما بودید.چه کار کردید که رییس کل وقت بانک مرکزی از دولت خارج شد؟ گفت: دوران قانونی 5 ساله رییس بانک مرکزی تمام شده بود.طبق قانون طبیعتا بنده نیز بعنوان وزیر اقتصاد باید فردی را بعنوان رییس بانک مرکزی به آقای نخست وزیر معرفی می‌کردم.مطابق مقررات آن زمان رییس کل بانک مرکزی به پیشنهاد وزیر اقتصاد و تصویب مجمع عمومی بانک‌ها و تایید هیات وزیران انتخاب می‌شد. بنده برای اجرای برنامه تحول و حاکم کردن مدیریت حرف‌های در تمام سطوح بانکداری نیاز به تغییرات می‌دیدم و به قانون عمل کردم و پیشنهاد خودم را داشتم.البته روابط شخصی اینجانب با مرحوم دکتر نوربخش صمیمانه و مبتنی بر احترام متقابل بود.
وزیر اقتصاد دوران جنگ در پاسخ به این سوال که گویا برخی همکاران دولت وقت مانند آقایان توکلی و عسگر اولادی معتقد بودند که اصلا دولت نباید در حوزه سیاستگذاری وارد شود و کاملا رتق و فتق امور را به بازار بسپرد؟ گفت:به یاد دارم که برخی افراد در زمان جنگ اعتقاد داشتند که دولت باید همه چیز را رها کند در حالی که دولت اعتقادی به رهاسازی امور نداشت.از طرف دیگر قانون اساسی نیز به ما اجازه نمی داد تا همه امور را به غیر دولت بسپاریم.لذا ما در آن برهه نمی‌توانستیم کالاهای حساس و اساسی را رها کنیم.مثلا این جالب است که در آن روزها یکی از مهمترین مواردی که حضرت امام (ره) به آن توجه ویژه ای داشتند،ذخیره برخی از کالاهای اساسی و استراتژیک مانند گندم بود.حتی به گونه ای که حضرت امام تاکید داشتند بدانند ذخیره گندم کفاف چه مدت از نیاز کشور را می دهد.البته دیدگاهی در آن برهه وجود داشت که معتقد بود دولت حتی نظارت هم نکند، بلکه باید نظاره کند.
وی ادامه داد:اما بحث هایی از این نوع سبب شد تا در اوایل دهه 60 عده ای بر موضوع عدم دخالت اصرار داشتند و در مقابل نخست وزیر نیز بشدت مخالف این نظر بود. تا حدی که به خروج برخی از اعضای دولت از کابینه منجر شد.بنده بعنوان وزیر اقتصاد معتقد بودم که در شرایط جنگ باید ارزاق حیاتی مانند گندم و برخی از کالاهای ضروری و حساس و استراتژیک را مورد حمایت قرار داد.
وی در پاسخ به این سوال که چرا به شما در دولت می‌گفتند تیم انجمن اسلامی، گفت: این مساله به قضیه سلمان رشدی بر می‌گردد.در آن زمان عده‌ای در دولت مکتبی و ارزشی به موضوعات نگاه می‌کردند و حتی به آموزه‌های دینی در اهداف و تصمیم گیری‌های خود باور داشتند.عاشق امام بودند و در مسائل و موارد دینی و اسلامی خیلی بها می دادند. بنابراین با این توضیحات ما بعنوان انجمن اسلامی معرفی شدیم.
وی در خصوص سایر اعضای عضو انجمن اسلامی خاطر نشان کرد: به یاد دارم به جز بنده آقایان دکتر فرهادی، محتشمی، میرزاده، شمخانی، قاسمی و ...به این مساله مشهور بودند.
ایروانی در پاسخ به این سوال که قصه سلمان رشدی چه بود، گفت: در زمان طرح این مساله من در ماموریت بودم. شنیدم یکی دو نفر از اعضای دولت گفتند ما مقلد تحقیقی هستیم و با اینکه مثل زمان حضرت امام جعفر صادق که می‌گفتند در تنور بروید می‌رفتند، ما اینطوری نیستیم و لذا پس از بیان این مسایل در خواص یک بار یک نفر مرا به دیگری معرفی می‌کرد و می‌گفت ایشان جزو بخش تنوری‌هاست.
نظر شما :