تاریخ ایرانی یک ساله شد - سخنی با مخاطبان

اما آنچه امروز در یک سالگی تاریخ ایرانی می‌توانیم بر آن تاکید کنیم و در شمار خواسته‌ها و کرده‌هامان بیاوریم، اجتناب از برخی رویه‌های موجود در برخورد با رخدادهای تاریخی و نقل و نشر آن است. پرداختن به تاریخ در زمانه‌ای که هنوز بسیاری از افراد و وقایع و جریانات گذشته راهی پستوی تاریخ نشده‌اند و ورودشان یا کشاندشان به عرصه سیاست روز چه برای قیاس و چه برای قصاص کارکرد دارد، صعب کاری است. نقل تاریخ با بضاعتی اندک و امکانی محدود آن هم در شرایطی که برخی نهاد‌ها و جریانات متکی به سرمایه و امکانات گسترده عزم جزم کرده‌اند تا با انتشار صد‌ها عنوان کتاب و نشریه و ویژه‌‌نامه و سایت و... تاریخ را آنگونه بازخوانی کنند که به کار امروز و فردایشان بیاید، عجب کاری است. نقل بی‌طرفانه رخدادهای تاریخی بدون وارد کردن پیش‌فرض‌ها و پیش‌داوری‌ها آن هم در رقابت با حجم انبوهی از مطالب نهادهای تاریخ‌سازی بجای تاریخ‌پردازی، صعب کاری است و...

تاریخ ایرانی نیامده تا افشاگری کند؛ نیامده تا خیانتکاران را اعلام و رسوا کند، نیامده تا فهرست سیاستمداران آنگلوفیل و روسوفیل و آمریکوفیل و فراماسون و جاسوس و خائن و... را ردیف کند که در بسیاری قضاوت‌های رانده و نقل شده درباره بسیاری رجال خطاهای فاحش وجود دارد و بخش اعظم آن بر اساس نیت‌خوانی است. نیامده تا بگوید آنچه تاکنون خوانده و شنیده‌اید درباره این و آن باطل است و حق چیزی است که ما می‌گوییم یا می‌نویسیم. بضاعتمان اندک است که دسترسی به بسیاری اسناد و مدارک نداریم اما نگاه‌مان بسیط است که به آسانی در مقام داور ننشینیم و به ناحق کسی، جریانی و حتی دولت، نهاد و ساختاری را فاسد و خائن نشمریم. کوشیده‌ایم چنین باشیم، حال اگر غیر از این بوده در این حجم انبوه مطالب منتشر شده، پس خطاست و بر دوش ماست.

تاریخ ایرانی آمد تا از تاریخ معاصر این ملک بگوید، از آنچه در حافظه تاریخی و خاطره مشترک ایرانیان داخل و خارج مانده، نیامد تا به سان و سلک کسانی بیاید و بگوید آنچه پیشینیان کردند باطل بوده، همه یا طاغوتی‌اند یا یاقوتی، همه یا خائنند یا خادم، همه یا سیاهند یا سفید و... راه ما این نبود. نظرات بسیاری، موافق و مخالف منتشر شد، از افراد و حتی منابع مختلف و چه بسا مخالف با دیدگاه فردی ما، اما سعی ما بر این بود از مسیر انصاف و حرمت به دیگران خارج نشویم. امید که چنین بوده باشد که اگر غیر این بوده خطای ماست.

تاریخ ایرانی از این رو تجربه‌ای نوین برای ماست، که بدون دخالت هیچگونه گرایش سیاسی، بدون کندوکاو در گذشته برای اثبات این یا انکار آن، بدون هیچ پیش‌داوری و ارزش‌گذاری سیاسی- تاریخی و حتی اخلاقی و بی‌هیچ نتیجه‌گیری - که نه در کار ماست، نه توان و نه صلاحیت‌مان- فقط راویان نکاتی از تاریخ باشیم که در حوزه توان، علاقه و پیگیری ماست و امید که برای مخاطبان هم چنین باشد.

تاریخ ایرانی طی سالی که گذشت به فراخور زمان و توانایی، پرونده‌هایی را درباره وقایع مختلف تاریخ معاصر بر اساس مناسبت‌ها و سالگرد‌ها منتشر کرد و در سال دوم فعالیت خود می‌کوشد تا درباره چهره‌های مختلف تاریخی و بالاخص آنان که در رهگذر زمان کمتر درباره آن‌ها گفته و پرداخته شده، پرونده‌هایی منتشر کند. البته از انتشار پرونده‌ها و مطالبی تاریخی بر مبنای رخدادهای روز به عنوان پیشینه رویداد‌ها نیز غافل نمی‌ماند. امید است همچون قبل از راهنمایی و عنایت مخاطبان عزیز بهره گیریم.

تاریخ ایرانی این راه را نرفت جز با مساعدت و یاری اساتید فرهیخته و همکاران عزیزی که این طفل نوپا را در جرات برای قدم گذاشتن بر زمین ناهموار تشویق و کمک کردند. از تمام همکارانی که در یک سال گذشته با نام و قلمشان تاریخ ایرانی را غنا بخشیدند و یاری‌مان دادند صمیمانه سپاسگزاریم، چه آنان که دیگر توفیق همراهی‌شان نصیب ما نشد و چه آنان که همچنان افتخار همکاری‌شان را داریم.

تاریخ ایرانی در سال جدید چشم به مخاطبان داخل و خارج از کشور، اساتید، دانشجویان و پژوهشگران دارد تا چنانچه کار تحقیقی، پایان‌نامه یا مقاله‌ای در حوزه تاریخ معاصر نگاشته‌اند، افتخار انتشار آن را به این سایت بدهند تا مجرای تعامل دو طرفه‌ای باز شود؛ ارتباط با ما از طریق بخش ارسال مطلب یا ایمیل‌هایinfo@tarikhirani.ir  یا tarikhirani@gmail.com  میسر است.

امید که توفیق حق نصیب ما شود و جز حق و حقیقت ننویسیم و نگوییم.

سرگه بارسقیان

سردبیر سایت تاریخ ایرانی