بیطرف: احمدی‌نژاد تهدید کرد تسخیر سفارت را به بازرگان خبر می‌دهد

۰۴ فروردین ۱۳۹۲ | ۲۳:۳۰ کد : ۳۰۵۶ از دیگر رسانه‌ها
حبیب‌الله بیطرف، وزیر اسبق نیرو و یکی از سران دانشجویان پیرو خط امام که در تسخیر سفارت آمریکا فعال بودند، می‌گوید اگر سفارت آمریکا را نمی‌گرفتیم، کودتایی شبیه ۲۸ مرداد رخ می‌داد.

 

به گزارش الف، حبیب‌‌الله بیطرف که به مناسب نوروز با ویژه‌نامه‌ای در یزد گفت‌وگو می‌کرد، گفت: احمدی‌نژاد بعد از متوجه شدن برنامه دانشجویان، تهدید کرده که موضوع را به بازرگان – نخست‌وزیر وقت - اطلاع می‌دهد.

 

در بخشی از مصاحبه ماهنامه تدبیر آینده با حبیب‌الله بیطرف آمده است:

 

جریان تسخیر سفارت آمریکا منبعث از شورایی متشکل از نمایندگان انجمن‌های اسلامی ۴ دانشگاه تهران، شهید بهشتی، پلی تکنیک و صنعتی شریف بود.

 

ایده تسخیر سفارت توسط آقای اصغرزاده در جلسه شورای تحکیم وحدت مطرح شد که آقایان سیدنژاد و احمدی‌نژاد با آن مخالف بودند. آقای احمدی‌نژاد تهدید کرد اگر قصد این کار را داشته باشید، موضوع را به آقای بازرگان منتقل می‌کنم! و این برخورد باعث شد این دو نفر از کمیته برنامه‌ریزی تسخیر کنار گذاشته شوند و عملا بار حرکت تسخیر لانه جاسوسی بر دوش دانشگاه‌های تهران، پلی تکنیک، صنعتی شریف و شهید بهشتی قرار گرفت.

 

اصل حرکت برای ۳ روز برنامه‌ریزی شد و قرار بود دانشجویان بخاطر اجازه ورود شاه به آمریکا، به دولت آمریکا اعتراض کنند و خواستار بازگرداندن شاه به ایران شوند. قرار بر این بود که اگر پس از ۳ روز مسئله حل نشود، نمایندگانی نزد آیت‌الله منتظری بروند و ایشان پیام دهند که دانشجویان برگردند.

 

آقای موسوی خوئینی‌ها بدلیل ارتباط فرهنگی که قبل از پیروزی انقلاب اسلامی با دانشجویان داشتند و دانشجویان در جلسات تفسیر قرآن ایشان حضور می‌یافتند، در آن زمان نماینده امام در صداوسیما بودند. ما برای اینکه امام را از ماجرا مطلع کنیم، خدمت ایشان رفتیم و از ایشان خواستیم برنامه دانشجویان را به امام منتقل کنند.

 

ایشان گفتند امام خمینی، رهبر رسمی انقلاب و بنیانگذار جمهوری اسلامی هستند و مصلحت نیست این حرکت خودجوش را تایید یا تکذیب کنند. بنابراین شما نباید توقع پاسخ از امام داشته باشید. برای ما مخصوصا دانشجویان دانشگاه تهران مهم بود که نظر امام در این رابطه چیست و دوستان می‌گفتند اگر امام مخالف باشند، ما حاضر به انجام این کار نیستیم. این نظر دانشجویان را به آقای موسوی خوئینی‌ها منتقل کردم. ایشان در ‌‌نهایت گفتند من موضوع را به امام منتقل می‌کنم، اگر امام مخالف بودند، نظر ایشان را بصورت فوری و تا ۲ روز دیگر به شما اعلام می‌کنم.

 

۲ روز گذشت، امام نظری ندادند ولی در پیامی که در آن روز‌ها صادر کردند، اشاره به تشدید حملات دانشجویان و طلاب بر علیه آمریکا کردند و ما دانشجویان این پیام را به عنوان پاسخ مثبت امام تلقی کردیم.

 

 

* تاثیرات تسخیر سفارت

 

معتقدم این حرکت یکی از تاثیرگذار‌ترین وقایع انقلاب بود و باعث شد تا تهدیدهای جدی از سر انقلاب عبور کند. در آن زمان بحث کودتا بصورت جدی مطرح بود و اگر این حرکت انجام نمی‌شد انقلاب و نظام نوپای جمهوری اسلامی بر اثر کودتایی شبیه کودتای سال ۱۳۳۲ ضربه می‌خورد و یا با روند استحاله از درون، از مسیر خود خارج می‌شد.

 

حرکت تسخیر لانه جاسوسی به غیر از نحوه ورود که با پریدن دانشجویان از روی نرده‌ها و بستن چشم‌های گروگانان در روزهای اول، کمی خشن بود، ولیکن در سایر جهات به عنوان یک حرکت اعتراضی مستقل دانشجویی هویت داشت. شورای مرکزی دانشجویان مسلمان پیرو خط امام، با هوشمندی خود و تحت هدایت آقای موسوی خوئینی‌ها توانست یکی از مهم‌ترین و حساس‌ترین جریان‌های گروگانگیری را در عرصه بین‌المللی مدیریت کند. دانشجویان توانستند در یک دوره طولانی ۱۴ ماهه حقانیت خواسته‌های منطقی خود را برای دنیا اثبات کنند و در عین حال در طول دوره گروگانگیری، آمریکایی‌ها را مانند «گل» نگهداری کردند. در دوره ۴۴۴ روز گروگانگیری رفتار دانشجویان با گروگان‌های امریکائی کاملا انسانی و اسلامی بود و حتی پخت غذاهای آنان توسط آشپز پاکستانی خودشان انجام می‌گرفت تا با ذائقه آنان سازگار باشد.

 

 

* ختم مساله تسخیر سفارت

 

هنگامی که ماجرا خیلی بزرگ شده بود و در داخل هم میان سران کشور برای ختم آن اختلاف‌نظر وجود داشت، امام تدبیر هوشمندانه‌ای اتخاذ کردند و فرمودند این موضوع بماند تا اینکه مجلس تشکیل شود و نمایندگان مردم در مورد آن تصمیم‌گیری کنند.

 

این موضوع باعث شد گروگان‌ها در یک مدت طولانی توسط دانشجویان نگهداری شوند تا مجلس تشکیل شود و نهایتا در چارچوب مصوبه مجلس و امضای قرارداد الجزایر، گروگان‌ها در بهمن ۱۳۵۹ آزاد شدند. من در مورد خاطرات آن زمان یک جزوه ۴۰ صفحه‌ای نوشته‌ام تا مرور زمان موجب فراموش شدن آن‌ها نشود و در یک فرصت مناسب آن را منتشر می‌کنم. برای نمونه مواردی را خدمتتان عرض می‌کنم. یکی دو ماه بعد از گروگانگیری دانشجویان تصمیم به آزاد کردن گروگان‌های زن و سیاهپوست غیرجاسوس گرفتند، که موضوعی اخلاقی و انسانی بود و اثرات انسانی زیادی داشت و خواسته‌های منطقی دانشجویان مجددا در سطح جهان و در تمام رسانه‌های دنیا مطرح شد. دانشجویان همچنین پس از کسب اطلاعاتی مبنی بر تصمیم آمریکا برای انجام عملیات آزادسازی گروگان‌ها، آنان را در گروه‌های چند نفره به نقاط مختلف کشور منتقل کردند تا امکان آزادسازی گروگان‌ها طی یک عملیات وجود نداشته باشد.

 

برای حفاظت از لانه جاسوسی و جلوگیری از تهدیدات خارجی و پیشگیری از فرار گروگان‌ها تدابیری اندیشیده شده بود، از جمله آنکه حفاظت خارجی سفارت برعهده سپاه قرار گرفته بود و حفاظت داخل سفارت با انجام آموزش‌هایی برعهده دانشجویان بود.

 

گروگان‌ها بطور کلی، دو دسته بودند: گروه اول مغز و گروه دوم بازو! مغز‌ها برای فرار نقشه می‌کشیدند و بازو‌ها عامل عملیات بودند. ما این را متوجه شده بودیم و به همین علت آن‌ها را جدا از هم نگهداری می‌کردیم.

 

در یکی از بازرسی‌ها در بالشت یکی از گروگان‌ها به نام «جان لیمبرت» کاغذی را پیدا کردیم و او به این موضوع اعتراف کرده بود. این‌ها طرح‌ها را می‌نوشتند و در زمان توالت رفتن، دست‌نوشته‌ها را لابلای دستمال کاغذی رول می‌گذاشتند که بصورت تصادفی به نفر دیگر منتقل می‌شد.

 

تعداد گروگانان ۶۵ نفر بود که ۳ نفر از آنان کارمند سیا بودند. البته در زمان تسخیر سفارت در ۱۳ آبان ۵۸ سه نفر از کارکنان سفارت از جمله کاردار آمریکا «لینگن» برای ملاقات به وزارت امور خارجه ایران رفته بودند که پس از مدتی که در اختیار وزارت خارجه بودند به سفارت منتقل و در اختیار دانشجویان قرار گرفتند. با احتساب این سه نفر مجموعاً ۶۸ گروگان آمریکائی در اختیار دانشجویان بودند.

 

در هنگام تسخیر سفارت در طبقه دوم ساختمان اصلی سفارت، به یک درب ضخیم گاوصندوقی رسیدیم که بچه‌ها پشت آن ماندند درحالیکه آمریکایی‌ها داخل آنجا بودند و از فرصت استفاده کرده و اقدام به از بین بردن اسناد کردند. این اسناد ۳ دسته بودند. دسته اول میکروفیش‌های بسته‌بندی شده وجود داشت که با چکش آن‌ها را از بین برده بودند. دسته دوم اسناد اسکن شده روی فیلم‌های رادیولوژی بود که با دستگاهی، آن‌ها پودر کرده بودند. دسته سوم اسناد را هم به کاغذخردکن‌ها داده بودند و آن‌ها را رشته رشته کرده بودند. البته بخشی از اسناد دسته سوم توسط گروهی از دانشجویان و دانش‌آموزان بازسازی شدند. از این اسناد بازسازی شده مطالبی در رابطه با فعالیت‌های محرمانه آمریکا در ایران بدست آمد که تحت عنوان «اسناد رشته‌ای» چاپ و منتشر شد.

 

 

* آقای مهندس! آیا راهکارهایی مانند تسخیر سفارت هنوز باز است؟

 

نخیر. این حرکت در سال ۱۳۵۸ و در شرایطی که انقلاب کاملا تثبیت نشده و نظام جمهوری اسلامی نوپا بود می‌توانست معنی داشته باشد.

 

 

* تفاوت تسخیر سفارت آمریکا با تسخیر اخیر سفارت انگلیس چه بود؟

 

تفاوت آن در خودجوش ]بودن[ تسخیرکنندگان بود.

کلید واژه ها: حبیب الله بیطرف سفارت آمریکا


نظر شما :