لورنس گودوین، مورخ پوپولیسم درگذشت

کتاب دکتر گودوین با عنوان «نوید دموکراسی؛ عصر پوپولیسم در آمریکا» (Democratic Promise: The Populist Moment in America) در سال ۱۹۷۶ به چاپ رسید و به عنوان کتاب مرجع در دانشگاه‌ها تدریس شد و برنامهٔ کاری فعالینی سیاسی قرار گرفت که امید داشتند با حمایت جنبش‌های توده‌ای، قدرت سیاسی را مجبور به تغییر سازند. نسخهٔ کوتاه‌تری نیز تحت عنوان «عصر پوپولیسم: تاریخچهٔ کوتاهی از شورش کشاورزی» در سال ۱۹۷۸ به چاپ رسید.

دکتر گودوین پیش از آنکه به امور آکادمیک روی آورد، خود تلاش کرده بود تا ائتلاف سیاسی میان سیاه‌پوستان، مهاجران مکزیکی، سفیدپوستان لیبرال و اتحادیه‌های کارگری تگزاس صورت بگیرد ولی در کتابش به این نکته نیز اذعان داشت که دستیابی به یک جنبش پوپولیستی موفق که در سطح جامعه ایجاد شده است و حفاظت از آن کاری است بسیار مشکل.

کتاب «نوید دموکراسی»، که در سال ۱۹۷۷ جزو کتاب‌های منتخب جایزهٔ ملی کتاب شد، توضیح می‌دهد که چگونه کشاورزان، به خصوص از جنوب و جنوب‌غربی آمریکا، پس از آنکه تغییرات ارزی سال ۱۸۷۰ در فروش محصولاتشان تاثیر گذاشت با یکدیگر متحد شدند. آن‌ها که چاره‌ای جز کمک گرفتن از بانک‌ها و سیاست‌های وام بانکی نمی‌دیدند، تصمیم گرفتند تا دست رد به سینهٔ هرگونه کمک خارجی زده و برای خرید بذر و تجهیزات کشاورزی و سپس فروش محصولاتشان تعاونی‌هایی را تشکیل دهند.

دکتر گودوین می‌نویسد: «ریشه‌های پوپولیسم را می‌توان این‌گونه در یک جمله خلاصه کرد: جنبش‌های تعاونی، کشاورزان آمریکایی را به استخدام خود درآوردند و تجربه‌های متعاقب آن در درون تعاونی‌ها، آگاهی سیاسی آن‌ها را اساسا بالا برد. جنبش کشاورزی خارج از حیطهٔ مبارزات اقتصادی قابل بررسی نیست، مبارزات اقتصادی نه تنها ریشهٔ ایجاد این جنبش بودند بلکه فرهنگ آن را نیز خلق کردند.»

تا پایان دههٔ ۱۸۸۰، اتحادیه به یک حزب سیاسی جدید - حزب مردم - ارتقا یافت و در سال ۱۸۹۲ توانست نامزدهایی برای مجلس قانونگذاری ایالتی، کنگره و فرمانداری کلرادو انتخاب کند. جیمز بی. ‌ویور، کاندیدای ریاست جمهوریشان نیز که سابق بر آن نماینده آیوا در کنگره بود، توانست بیش از یک میلیون رای مردمی و ۲۲ رای الکترال کسب کند. در سال ۱۹۸۶ او و حزب مردم از نامزد حزب دموکرات، ویلیام جنینگز برایان حمایت کردند و این دوران اوج حزب بود.

حزب مردم یکپارچگی‌اش را از دست داد، تعاونی‌های کشاورزی نیز هرگز به آن استقلال مادی که مدنظر بنیانگذارانشان بود دست نیافتند. اما این تلاش‌ها در سیاست‌گذاری‌های آینده تاثیر به‌سزایی داشتند (از آن جمله در برنامهٔ نیودیل New Deal) و دکتر گودوین نشان داد که این اتحاد پیش‌تر از زمانی که در تاریخ ثبت شده، مایهٔ همکاری میان سفیدپوستان و سیاه‌پوستان شده است، اگرچه سفیدپوستان لزوما با سیاه‌پوستان به طور «برابر» رفتار نمی‌کردند.

دکتر گودوین در اوایل دههٔ ۶۰ میلادی هنگامی که به عنوان گزارشگر و سردبیر روزنامهٔ خبری تگزاس آبزرور مشغول به کار بود به فعالیت‌های سیاسی و جنبش مدنی گرایش پیدا کرد. او فعالانه از حزب دموکرات لیبرال حمایت می‌کرد از جمله رالف دابلیو یربرو که در دههٔ ۵۰ چندین بار برای کسب سمت فرمانداری کاندیدا شده بود و در آخر نیز سناتور ایالات متحده شد. همچنین دان یربرو (نسبتی میان این دو نفر وجود ندارد) که با اختلاف کمی انتخابات فرمانداری را در سال ۱۹۶۲ به جان بی. ‌کانلی واگذار کرد.

در سال ۱۹۶۳ دکتر گودوین به ایجاد ائتلاف دموکرات کمک کرد که نسخهٔ رسمی شدهٔ گروه‌های توده‌ای چندنژادی بود که در کمپین انتخاباتی یربرو در ۱۹۶۲ گردهم آمده بودند. او در حین سفر‌هایش به جنوب آمریکا، به عنوان فعال سیاسی و روزنامه‌نگار مستقل، دریافت که سنت‌های دوران پوپولیسم هنوز پابرجا هستند.

مکس کروکمال تاریخ‌نگاری که در دانشگاه کریستین تگزاس در کتابش با دکتر گودوین مصاحبه کرده است، می‌گوید: «زمزمه‌هایی از ائتلافات پیشین به گوش او می‌رسید. برخی از خاطرات هنوز زنده بودند و این‌ها به او انگیزه دادند تا به کنکاشی عمیق‌تر دست زند.»

لورنس کوربت گودوین در ۱۶ جولای ۱۹۲۸ در فورت هواچوکای ایالت آریزونا به دنیا آمد؛ پایگاهی نظامی که پدرش کلنل کری ادوین گودوین در آنجا مستقر بود. پس از اتمام تحصیلاتش در دانشگاه ای اند ‌ام (A&M) تگزاس به ارتش پیوست و پیش از آنکه ارتش را ترک کند به درجهٔ سروانی دست یافت. او در اوایل دههٔ ۵۰ به آستن نقل مکان کرد و با گذشت یک دهه موفق به اخذ دکترای خود از دانشگاه تگزاس شد. در سال ۱۹۷۱ استاد دانشگاه دوک شد و ۳۲ سال در این سمت باقی ماند. او بخش تاریخ شفاهی دانشگاه دوک را بنیان نهاد و در این بخش با تمرکز بر نقش سیاه‌پوستان در جنبش مدنی، مصاحبه‌های مختلفی را در جنوب آمریکا جمع‌آوری و ثبت کرد. در این پروژه تعداد زیادی از دانشجویان سیاه‌پوست همکاری می‌کردند. دکتر گودوین اصرار داشت که تاریخ بخش‌های جنوبی نمی‌بایست به تنهایی در انحصار سفیدپوستان قرار بگیرد. در سال ۱۹۹۱، دکتر گودوین «پشت سر نهادن مرز‌ها: طلوع جنبش اتحاد در لهستان» را نوشت و در آن پیشرفت جنبش‌های کارگری لهستان را پیگیری کرد.

یک دختر (لارن)، یک فرزند پسر و چهار نوه حاصل زندگی مشترک ۵۵ سالهٔ او و نل دریس هستند.

منبع: نیویورک تایمز