مرگ شارون پس از ٨ سال کما

آریل شارون یا آریل شاینرمن، در سال ۱۹۲۸ میلادی در فلسطین که آن زمان تحت قیمومیت بریتانیا بود، به دنیا آمد. خانواده او از یهودیان بلاروس بودند که در پی انقلاب بلشویکی به سرزمین فلسطین مهاجرت کرده بودند.

به گزارش یورونیوز، او چهارده سال از زندگی‌اش را در خدمت سازمان دفاعی یهودیان موسوم به «هگانا» گذراند و در مجموع، بخش اعظم زندگی‌‌اش را در ارتش سپری کرد. وی در سال ۱۹۷۲ در سن ۴۴ سالگی با عضویت در حزب لیکود وارد دنیای سیاست شد.

شارون در سال ۱۹۸۱ در بالا‌ترین مقام ارتش یعنی وزارت دفاع قرار گرفت. یک سال بعد، وی در مقام وزیر دفاع در کابینه مناخیم بگین، حمله اسرائیل به لبنان موسوم به «صلح برای جلیله» را رهبری کرد. در آغاز جنگ وعده داد که مسئله فلسطین و یاسر عرفات را برای همیشه حل کند، اما جنگ علیرغم تلفات بسیار همچنان ادامه یافت.

کشتار در اردوگاه‌های آوارگان فلسطینی در صبرا و شتیلا

نیروهای اسرائیلی به کمک شبه‌نظامیان لبنانی شانزدهم سپتامبر سال ۱۹۸۲ وارد اردوگاه‌های آوارگان فلسطینی در صبرا و شتیلا شده و با هدف «پاکسازی» آنچه اسرائیل اردوگاه تروریستی خواند، بین یک تا سه هزار نفر را به قتل رساندند. شارون تائید کرد که دستور حمله را خود صادر کرده بود. این سخنان برای بسیاری در سراسر جهان تکان‌دهنده بود و جامعه بین‌الملل با خواندن شارون به عنوان «قصاب لبنان» خواستار کناره‌گیری او شد.

شارون استعفا داد اما پس از گذراندن دوره چند ساله نظارت بر ایجاد آبادی‌های یهودی‌نشین در اراضی اشغالی، بار دیگر در سال ۱۹۹۸ و زیر لوای ائتلاف دست‌راستی نتانیاهو در سمت وزیر خارجه به کابینه بازگشت و وظیفه مذاکره با تشکیلات رهبری خودگردان فلسطینی را برعهده گرفت.

در سال ۱۹۹۹ که ایهود باراک به نخست‌وزیری اسرائیل رسید، شارون در مقام ریاست حزب لیکود قرار گرفت. در جریان دیدار از مسجد الاقصی در بیت‌المقدس متهم شد که قصد داشته فلسطینیان را به آغاز آنچه «انتفاضه دوم» نام گرفت، تحریک کند.

شارون در انتخابات سال ۲۰۰۲ ایهود باراک را شکست داد و نخست‌وزیر اسرائیل شد. وی پس از این پیروزی دستور داد میان اسرائیل و ساحل غربی یک دیوار حائل کشیده شود. دو سال پس از آن، طرحی را برای خروج از نوار غزه و بخش‌هایی از ساحل غربی ارائه کرد که با مخالفت شدید آبادی‌های یهودی‌نشین و حتی بعضی از اعضای حزب خودش روبرو شد، اما شارون همچنان به مفاد طرح موسوم به «نقشه راه» که با کمک آمریکا تدوین شده بود، وفادار ماند.

علیرغم مخالفت‌های ساکنین آبادی‌های یهودی‌نشین، عملیات خروج از نوار غزه در سپتامبر سال ۲۰۰۵ آغاز شد و ۳۸ سال حکومت نظامی اسرائیل در منطقه پایان یافت ولی اعضای حزب، شارون را به خیانت به یهودیان متهم کردند. در واکنش به این مخالفت‌ها بود که شارون از حزب لیکود کناره‌گیری کرد. در این گرماگرم، شارون حزب خود بنام «کادیما» را بنیان گذاشت که از طرف بسیاری از جمله شیمون پرز دست‌چپی که زمانی مخالفش بود حمایت شد.

شارون در سال ۲۰۰۶ میلادی در پی سکته مغزی شدید به کما رفت و زندگی نباتی‌اش پس از ٨ سال با مرگ او پایان یافت.

گروه حماس که کنترل غزه را در اختیار دارد، در واکنش به مرگ شارون اعلام کرده است: «حال با مرگ این مستبد، ما نسبت به پیروزی بیشتر مطمئن هستیم.» به گزارش بی‌بی‌سی، سخنگوی حماس گفته است: «مردم ما امروز به خاطر مرگ این جنایتکار که دست‌هایش به خون مردم و رهبران ما آغشته است، بسیار خوشحال هستند.»