زندان قزل‌قلعه پارک می‌شود

زندان قزل‌قلعه که در دوره قاجاریه به عنوان قورخانه ساخته شده بود در زمان پدر شاه مخلوع، به صورت زندان درآمد و شکنجه‌گاه بسیاری از مجاهدین و مبارزین راه آزادی شد و دیروز بولدوزرهای غول‌پیکر شهرداری، این نشانه سال‌ها ظلم را با خاک یکسان کردند.

زندان قزل‌قلعه که ظرفیت ۷۰۰ زندانی را داشت، دارای سه حیاط بود. سه زندان عمومی به ظرفیت ۱۵۰ نفر و بیش از ۵۰ سلول انفرادی در این زندان وجود داشت که عمال رژیم سابق، برای از بین بردن مدارک جنایاتشان پس از تخلیه زندان، سلول‌های زندان را در هم کوبیده‌اند.

در قسمت سلول‌های انفرادی این زندان، سلول‌هایی به عرض ۱۴۰ سانتیمتر و طول ۱۷۰ سانتیمتر وجود داشت که حتی یک زندانی، با قد متوسط، برای ایستادن می‌بایست کمی سرش را خم می‌کرد. برای نشستن هم، جا آنقدر تنگ بوده است که زندانی باید به صورت چمباتمه می‌نشست.

پس از چند سال، بر روی دیوارهای زندان، نوشته‌ها و شعرهایی از زندانیان به چشم می‌خورد. یکی از شعرهای کوتاهی که بر روی یکی از سلول‌های زندان نوشته شده است با هم بخوانیم: «دلم از این خرابی‌ها بود خوش، زآنکه می‌دانم خرابی چون که از حد بگذرد آباد می‌گردد.» زندانیان، با کشیدن خط‌هایی بر روی دیوار، عمل شمارش معکوس را برای آزاد شدن خود انجام می‌دادند که در خیلی از موارد، این شمارش معکوس، به مقابل جوخه آتش ایستادن می‌انجامید. مثل یک زندانی که بر روی سلول انفرادی نوشته است: علی قلایی، فردا تیرباران می‌شوم!

پارک به جای زندان

نایب نایب‌الصدری، مسئول اجرای طرح شهرداری، در مورد علت خراب کردن زندان قزل‌قلعه می‌گفت: اتوبان فرحزاد که از چهارراه پارک‌وی شروع می‌شود پس از تخریب زندان، از این محل می‌گذرد و تا میدان گلها و میدان آریامهر سابق ادامه پیدا می‌کند. این شخص اضافه کرد: به دستور مهندس توسلی شهردار تهران، این زندان منهدم و ویران می‌گردد و با توجه به اینکه مساحت این منطقه، حدود ۵۰ هزار متر است بقیه این منطقه به صورت پارک در خواهد آمد.

روزنامه کیهان