اعلامیه‌های امام خمینی در دوران مبارزه
امام خمینی (ره) در ۱۷۱ ماه تبعید، از آبان ۱۳۴۳ تا بهمن ۱۳۵۷، از طریق صدور اعلامیه‌های متعدد، مواضع خود را تبیین و مردم را به مبارزه دعوت می‌کردند؛ تا جایی که اعلامیه‌های امام در کنار نوار کاست سخنرانی‌های ایشان، تبدیل به یکی از رسانه‌های مؤثر انقلاب شد.
مبارزان داخل کشور به محض اطلاع از سخنرانی یا انتشار اعلامیه از سوی امام خمینی به پخش و تکثیر عمومی آن روی آورده و سپس به توزیع شبانه و مخفی آن در بین سایر افراد اقدام می‌کردند. اعلامیه‌ها که از مزیت‌هایی چون کم‌هزینه بودن، حمل سریع و آسان و قابلیت تکثیر فراوان برخوردار بود، به رسانه‌ای فراگیر در میان مردم تبدیل شد.
با هجرت امام از نجف به پاریس، روند دسترسی به پیام‌ها و اعلامیه‌های ایشان تسهیل شد چنانکه نزدیکان ایشان هر پیام صادره را به صورت تلفنی به ایران مخابره کرده و در اختیار انقلابیون قرار می‌دادند.
این اعلامیه‌ها طبق گفته سید احمد خمینی تماماً به قلم امام راحل است: «امام خیلی سریع می‌نویسند، مثلاً در ظرف یک ربع یک صفحه بزرگ. واقعاً مشکل است چون روی هر جمله ایشان حساب می‌شود و می‌بینید که در نوشتن دارای سبکی خاص می‌باشند. با اینکه وقتی قرار است درباره موضوعی، مطلبی گفته شود رسم این است که دستیاران مطالبی را تهیه می‌کنند و برای رئیس‌جمهور و یا شخصیتی می‌خوانند و آنها هم نظرات خودشان را می‌گویند ولی امام تمام اعلامیه‌هایشان را خودشان نوشته‌اند و می‌نویسند. یک اعلامیه نیست مگر اینکه امام تمامی آنها را نوشته باشند. ما فقط گزارش‌ها را به امام می‌رساندیم و هم اکنون هم می‌رسانیم و باقی با امام بود و هست. شیرین است که با تمام این اوصاف، بعضی‌ها با کمال بی‌شرمی مدعی شدند که ما اعلامیه‌ها را می‌نویسیم! اصلاً ما به امام گفتیم تا حکومت اسلامی را در نجف تدریس کنند! ما گفتیم با شاه مبارزه کن و این‌چنین هم مبارزه کن! ما و ما ما! من در اینجا صریحاً اعلام می‌کنیم تمام اعلامیه‌هایشان را خودشان می‌نوشتند و می‌نویسند و امام حاضرند و ناظر. اگر غیر از این بود و هست تکذیب بفرمایند.» (برداشت‌هایی از سیرهٔ امام خمینی (ره)؛ جلد ۴، ص ۲۳۸)
حضرت امام خمینی نیز در وصیت‌نامه سیاسی – الهی خود تأکید کرده‌اند: «اشخاصی در حال حیات من ادعا نموده‌اند که اعلامیه‌های اینجانب را می‌نوشته‌اند. این مطلب را شدیداً تکذیب می‌کنم. تاکنون هیچ اعلامیه‌ای را غیر شخص خودم تهیه کسی نکرده است.»
امام خمینی در ۱۵ اردیبهشت ۱۳۲۳ برابر با ۱۱ جمادی‌الاول ۱۳۶۳ در سن چهل و دو سالگی، اولین بیانیه سیاسی خود را صادر کردند. ایشان در این بیانیه، ضمن بررسی و تحلیل اوضاع گذشته، حال و آینده مردم، قیام برای خدا را تنها راه اصلاح جهان عنوان کرده که آن، فلسفه بعثت همه انبیای الهی بوده است.
از آن سال تا پایان تبعید و بازگشت شکوهمندانه رهبر انقلاب به ایران در بهمن ۱۳۵۷ ایشان در بیانیه‌های متعددی ضمن افشای جنایات رژیم شاه، همدردی با مردم و مبارزان و تبیین اصول و آرمان‌های اصیل انقلاب، ارتباط خود را با آحاد جامعه علیرغم تلاش‌های ایذایی فراوان ساواک برای قطع این ارتباط و بازداشت تکثیرکنندگان اعلامیه‌ها ادامه دادند.
آرشیو ملی ایران (سازمان اسناد و کتابخانه ملی) در سالروز رحلت بنیانگذار انقلاب و نیز قیام ۱۵ خرداد ۱۳۴۲، بخشی از این اعلامیه‌ها که در مخزن اسناد نگهداری می‌شود را منتشر می‌کند. برگ‌هایی زرین از مبارزات خونین ملت ایران به زعامت فقیهی عالی‌قدر و رهبری مردمی که در ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ جوانه زد و بهمن ۱۳۵۷ به ثمر نشست.
نظر شما :