فریدون جنیدی: سرودن شاهنامه برای محمود غزنوی دروغ است/ ۳ هزار بیت شعر دروغین به شاهنامه افزوده شده است
این شاهنامه‌پژوه در گفت‌وگو با خبرگزاری ایسنا، به مناسبت روز بزرگداشت فردوسی (۲۵ اردیبهشت ماه)، عنوان کرد: روز ۲۵ اردیبهشت به نام فردوسی نامگذاری شده است؛ اما کاش روز بزرگداشت فردوسی را روز بیست و پنجم اسفندماه قرار می‌دادند که روز پایان نگارش «شاهنامه» است؛ چنانچه در دو بیت پایانی «شاهنامه» نیز تاریخ پایان نگارش «شاهنامه» چنین آمده است:
«سرآمد کنون نامهٔ یزدگرد/ به ماه سپندارمذ، روز ارد
ز هجرت شده پنج هشتاد بار/ که پیوستم این نامهٔ نامدار»
مدیر بنیاد نیشابور در ادامه گفت: به بنیاد این دو بیت پایانی «شاهنامه»، روز ۲۵ اِرد، ۲۵ اسفند، روز پایان سرایش «شاهنامه» است که در سال ۴۰۰ هجری به پایان رسیده است و اگر آن را به تاریخ خورشیدی برگردانیم، تاریخ آن ۳۸۸ خورشیدی می‌شود، که من این موضوع را در سال ۸۱ اعلام کردم و در جاهای مختلف آن را جشن گرفتیم. با این حال، تاریخ روز بزرگداشت فردوسی مهم نیست؛ مهم این است که فرزندان ایران، فردوسی، این آینهٔ خرد و فرهنگ نیاکان را در هر لحظه بزرگ بدارند، با آن نیاکان خود را بشناسند، به راه پاک آن‌ها گام بردارند و آینده را در گذشته ببینند.
جنیدی با ابراز تأسف از اینکه فردوسی به اندازهٔ دیگر شاعران در نزد جوانان شناخته شده نیست، اظهار کرد: متأسفانه جوانان ایران به «شاهنامه»ی فردوسی به اندازهٔ دیگر شاعران توجه نمی‌کنند. البته همهٔ جوانان از فردوسی و «شاهنامه» به خوبی یاد می‌کنند؛ ولی «شاهنامه» نمی‌خوانند. در سی و یکمین سال تأسیس بنیاد نیشابور، بسیاری از جوانان از فردوسی و «شاهنامه» به نیکی یاد کردند، آن‌ها می‌گفتند که ما «شاهنامه» را خریده‌ایم، آن را بوسیده‌ایم؛ ولی نمی‌توانیم آن را بخوانیم.
او در ادامه به علت ناتوانی جوانان برای خواندن «شاهنامه» اشاره کرد و گفت: اضافه شدن ۳۰۰۰ بیت جعلی از سوی شاعران دربار غزنویان به «شاهنامه»، یکی از دلایلی است که باعث شده پیوند ابیات «شاهنامه» به هم بخورد. غزنویان برای اینکه شعرهایی از فردوسی را به محمود غزنوی نسبت دهند و به واسطهٔ آن‌ها نامی از غزنویان در «شاهنامه» بماند، به وسیلهٔ تعدادی از شاعران درباری نام نامبارک محمود را در ابیاتی به «شاهنامه» افزودند که همین ابیات سبب شده است پیوند بیت‌های «شاهنامه»ی فردوسی به هم بخورد و خواندن «شاهنامه» نیز دچار مشکل شود؛ اما خوشبختانه در سال ۱۳۵۵ پس از ۱۰۰۰ سال از سرایش «شاهنامه»، یکی از فرزندان فردوسی ویرایش «شاهنامه» را آغاز کرد که کار ویرایش آن ۳۰ سال به طول انجامید و در سال ۱۳۸۵ ویرایش آن را به پایان رساند.
جنیدی گفت: در این ویرایش، شعرهایی که فردوسی سروده، با خط درشت نوشته شده است و بیت‌هایی که بعد‌ها به «شاهنامه» اضافه شده، ریز‌تر نوشته شده است. همچنین در زیرنویس شعر‌ها شرح داده‌ام که به چه دلیل این شعر‌ها منسوب به فردوسی نیستند، که گاهی به پنج دلیل هم می‌رسد. در این ویرایش از «شاهنامه» کسانی که «شاهنامه» را به دست می‌گیرند و آن را می‌خوانند، خواهند دید که چقدر ابیات به هم پیوسته هستند؛ چنان‌که جوان ایرانی می‌تواند این اثر نیاکان خود را بخواند.
این شاهنامه‌پژوه در ادامه افزود: در پژوهش‌هایم دربارهٔ «شاهنامه» نشان داده‌ام که افسانهٔ سرودن «شاهنامه» برای محمود غزنوی یک دروغ بزرگ است. دلیل آن هم این است که اگر قبول کنیم فردوسی نگارش «شاهنامه» را در سال ۴۰۰ هجری به پایان برده است، ۳۰ سال قبل از آغاز سرایش آن، سال ۳۷۰ هجری است که در این سال، محمود غزنوی یازده ساله بوده است و وقتی محمود در این سن بوده، چطور ممکن است فردوسی به وسیلهٔ ایاز به پیشگاه محمود رفته باشد؟ شگفت‌زده‌ام که خردمندان همین اندازه هم به خود زحمت نداده و تاریخ را نسنجیده‌اند که در آغاز سرایش «شاهنامه» محمود یازده ساله بوده است. این دلیل تاریخی نشان می‌دهد که آزادمرد خراسان و درخت پایدار ایران زمین هیچ‌گاه سر خود را نه تنها در مقابل امیران غیرایرانی، بلکه حتی در مقابل ایرانیان نیز خم نکرده است. او این کار را برای رضایت نیاکان و آیندهٔ فرزندان ایران زمین آغاز کرد و به پایان رساند.
جنیدی در پایان عنوان کرد: شواهد زیادی دارم که نشان می‌دهد ۳۰۰۰ بیت شعر دروغین به «شاهنامه» افزوده شده است؛ مانند بخش اسکندر یا بخشی از داستان سیاوش که می‌گوید سیاوش دو زن داشته است؛ در صورتی که سیاوش در شاهنامه نماد پاکی است و تنها یک زن با نام فرنگیس داشته است. همچنین داستان‌های دیگری که با دلایل فراوان ثابت کرده‌ام از فردوسی نیستند، چنانچه می‌توانم بگویم ابیات «شاهنامه»ی ویرایش شده با خلوص ۹۹ درصد اینک در دست فرزندان فردوسی قرار گرفته است.
نظر شما :