اصغرزاده: ابوطالبی از دانشجویان اشغال‌کننده سفارت آمریکا نبود
به گزارش «تاریخ ایرانی»، طراح تسخیر سفارت آمریکا درباره مخالفت آمریکایی‌ها با تعیین ابوطالبی به عنوان سفیر ایران در سازمان ملل تاکید کرده که همکاری وی با دانشجویان پیرو خط امام به صورت حاشیه‌ای بوده است. بخش‌هایی از گفت‌وگوی اصغرزده با هفته‌نامه «تجارت فردا» که در آن به سفر ابوطالبی به الجزایر اشاره شده را در ادامه می‌خوانید:
ایشان [ابوطالبی] اصلا در ماجرای گروگانگیری حضور نداشتند؟ اما تصاویر به جا مانده از ماجرای گروگانگیری سفارت آمریکا بر حضور ایشان در این اقدام دلالت دارد.
ساختار سازمانی دانشجویان در زمان اشغال سفارت سه سطح داشت. سطح نخست تصمیم‌گیران و هسته مرکزی را تشکیل می‌دادند که شورای ۱۵ نفره‌ای را شامل می‌شد. این افراد بعد‌ها سازمان دانشجویی را مدیریت کردند و در ۴۴۴ روز اشغال سفارت مسئولیت مشخصی در آن داشتند. آن‌ها تصمیم‌گیران و مدیران سازمان دانشجویان پیرو خط امام را تشکیل می‌دادند که آقای ابوطالبی در این سطح جایی نداشت.
سطح دوم دانشجویانی بودند که به صورت عادی در امور خدماتی، ترجمه اسناد و نگهداری از گروگان‌ها و ساختمان سفارت با ما همکاری داشتند که ایشان جزو این افراد هم نبود. اما سطح سوم عبارت بود از افرادی که به جهت برگزاری مناسبت‌ها با ترجمه اسناد و مصاحبه‌ها در کنار دانشجویان خط امامی حضور داشتند که این افراد یا مانند آقای شیخ‌الاسلام و خانم‌ها ابتکار و رجایی‌فر در کنار دانشجویان خط امامی حضور داشتند و یا مانند آقای ابوطالبی به صورت موقت با ما همکاری می‌کردند که معمولا در دیدارهای نمایندگان سازمان ملل یا کشیشان آمریکایی با گروگان‌ها از همکاری این افراد استفاده می‌شد. علاوه بر این ما می‌خواستیم با دعوت از اعضای سازمان‌های آزادی‌بخش که قرار بود در تهران گردهمایی داشته باشند از توان افرادی چون آقای ابوطالبی استفاده کنیم چرا که ایشان به زبان‌های فرانسه و انگلیسی تسلط داشتند. اما او هیچگاه جزو دانشجویان اشغال‌کننده سفارت نبود و تنها بعد‌ها برای انجام اموری که به آن‌ها اشاره شد به سفارت آمد.
یعنی همان موضوعی که آقای محمد هاشمی مطرح می‌کنند که آقای ابوطالبی به همراه آقای عبدی برای دعوت از جنبش‌های آزادیخواه به الجزایر و فلسطین سفر کردند.
درست است. همان‌طور که اشاره کردم ما زمانی تصمیم داشتیم نمایندگان این جنبش‌ها را به ایران دعوت کنیم. بیشتر جنبش‌های مورد اشاره در الجزیره پایتخت الجزایر دفتر داشتند و به نوعی مرکزیت حضور جنبش‌های آزادی‌بخش در این کشور قرار داشت. بنابراین از آقای ابوطالبی خواستیم به الجزیره سفر کند و از سوی دانشجویان خط امامی از سران نهضت‌های آزادی‌بخش برای سفر به تهران دعوت به عمل آورد. عمده این نهضت‌ها در دفاع از کشور یا ملت‌شان در حال مبارزه بودند و محور اصلی‌شان نیز مبارزه با قدرت‌طلبی امپریالیسم بود.
پس این همکاری به صورت محدود وجود داشته است.
همکاری آقای ابوطالبی با دانشجویان پیرو خط امام به صورت حاشیه‌ای صورت می‌گرفت و در آن زمان اکثر دانشجویان و سیاستمداران روشنفکر از اقدام دانشجویان خط امامی حمایت می‌کردند و طبیعی بود وقتی دانشجویان خط امام از فردی تقاضای همکاری داشتند در آن فضای ضد آمریکایی و انقلابی همه از آن حمایت کنند. همکاری‌های آقای ابوطالبی هم با ما به همین شکل بود و به صورت حاشیه‌ای انجام می‌پذیرفت اما پس از آن آقای ابوطالبی به عنوان یک دیپلمات راهی کشورهای دیگر شد.
آیا آقای ابوطالبی شخصیتی بنیادگرا داشت. این سؤال را از این حیث مطرح می‌کنم که آمریکایی‌ها تا این اندازه نسبت به حضور او در واشنگتن مشکل دارند.
نه تنها آقای ابوطالبی بلکه تمام دانشجویان خط امامی خود در ۱۶ سال گذشته به موتور محرک اصلاح‌طلبی تبدیل شده‌اند. تعدادی از این افراد هم‌اکنون در زندان هستند و بخشی دیگر نیز در سال‌های گذشته تلاش کردند تا قرائت‌های مداراجویانه از انقلاب ارائه دهند. آن‌ها از رفرم در حوزه سیاست حمایت می‌کنند. ابوطالبی اساسا یک دیپلمات است و خصلت‌های انسانی و اخلاق‌گرایانه دارد و به هیچ وجه بنیادگرا نبود.
نظر شما :