گزارش کامل محاکمه چائوشسکو و همسرش در دادگاه مردمی
نسرین رضایی
چائوشسکو پس از این اظهارات، همانند هر سال به همراه همسرش و دیگر سران حکومت در بالکن قصر ریاست‌جمهوری رومانی حضور یافت تا برای مردم رومانی صحبت کند، اما مردم او را «هو» کرده و به سوی قصر ریاست جمهوری هجوم بردند. چائوشسکو و النا خود را به بام قصر رسانده و با هلی‌کوپتری در صدد فرار از رومانی بر‌آمدند. در روز ۲۵ دسامبر ۱۹۸۹ هلیکوپتر نیکولای چائوشسکو و النا در حال فرار از کشور توسط جنگنده‌های ارتش مجبور به فرود در خاک رومانی شد. تنها ساعاتی بعد چائوشسکو و همسرش در یک دادگاه مردمی به اتهام سرکوب و کشتار شهروندان محاکمه و محکوم به تیرباران شدند. حکم اعدام بلافاصله و در مقابل دوربین‌های تلویزیونی در شهر مرزی «تارگو ویسته» رومانی به اجرا در آمد.
آنچه در دادگاه مردمی پیش از اعدام چائوشسکو و همسرش گذشت به شرح ذیل است:
۲۵ دسامبر ۱۹۸۵- پایگاه نظامی تارگو ویسته
نیکولای چائوشسکو: من تنها مجمع بزرگ ملی را به رسمیت می‌شناسم و در آنجا صحبت خواهم کرد.
دادستان گیگا پوپا: او (چائوشسکو) همانطور که با مردم حرفی نزد، با ما هم صحبت نمی‌کند. او همیشه مدعی بود که از طرف مردم حرف می‌زند و عمل می‌کند تا به چهره محبوبی نزد آنها تبدیل شود. اما در تمامی این مدت تنها بر مردم مستبدانه حکومت کرد. تو هزینه‌های بسیار زیادی را صرف برگزاری جشن‌ها و مهمانی‌های مجلل و باشکوهی می‌کردی که در ایام تعطیل در خانه‌ات برگزار می‌شد. جزئیات برگزاری تمامی این مهمانی‌ها در اختیار ماست. این دو نفر (چائوشسکو و همسرش) بهترین لباس‌ها و مواد غذایی را از دیگر نقاط دنیا برای خود تهیه می‌کردند. آنها حتی بد‌تر از شاه سابق رومانی بودند. در مقابل مردم تنها اجازه دریافت ۲۰۰ کیلوگرم گندم در ماه را داشتند. این‌ها از سهم مردم می‌دزدیدند. حالا امروز حتی نمی‌خواهند حرفی بزنند. آنها بزدل و ترسو هستند. ما مدارک موثقی علیه آنها داریم. من از دادستان کل می‌خواهم تا اجازه قرائت متن کیفرخواست را صادر کنند.
دادستان کل: با احترام به رییس دادگاه، ما امروز باید حکم متهمان نیکلای چائوشسکو و النا چائوشسکو را به اتهام ارتکاب جرایم ذیل صادر کنیم:
جنایت علیه مردم، آنها مرتکب اقداماتی کاملا مغایر با اصول انسانی و تفکر اجتماعی شده‌اند. کاملا مستبدانه با مردم رفتار کرده‌اند. جالب است که این دو اقدام به نابودی مردمی کرده‌اند که خود را رهبر آنها می‌دانند. به دلیل تمامی جنایات و ستم‌هایی که این دو در مقابل مردم کشورشان کردند، من به نمایندگی از تمامی قربانیان جنایاتی که این دو نفر عامل آنها بودند، تقاضای مجازات مرگ مجازات مرگ می‌کنم. در سند کیفرخواست نیز به نکاتی اشاره شده است: قتل عام بر اساس ماده ۳۵۶ نظام کیفری، حمله مسلحانه علیه مردم بر اساس ماده ۱۶۳ نظام کیفری. تخریب ساختمان‌ها و موسسات دولتی و تباهی اقتصاد ملی بر اساس مواد ۱۶۵ و ۱۴۵ نظام کیفری. آنها مانع سیر روند طبیعی اقتصادی کشور شدند.
دادستان: آیا اتهامات را شنیدید؟ متوجه شدید؟
چائوشسکو: من هیچ جوابی به شما نخواهم داد. تنها در مقابل مجمع بزرگ ملی صحبت خواهم کرد. من این دادگاه را به رسمیت نمی‌شناسم. اتهامات نادرست هستند. حتی به یک سوال کوچک هم در اینجا پاسخ نخواهم داد.
دادستان: یادداشت شود، او اتهامات وارده در سند کیفرخواست را به رسمیت نمی‌شناسد.
چائوشسکو: من هیچ چیزی را امضا نمی‌کنم.
دادستان: همه چیز واضح است. شرایط مصیبت‌بار کشور برای همه دنیا آشکار است. اگر از هر شهروند صادقی سوال کنید که تا پیش از ۲۲ دسامبر چه شرایطی در کشور حکم‌فرما بوده است، به راحتی پاسخ شما را می‌دهد. ما هیچ تجهیزات پزشکی در اختیار نداشتیم. شما دو نفر، فرزندان ما و دیگر مردم را کشتید. هیچ چیزی برای خوردن نداریم. گرما نداریم. برق نداریم. چه کسی فرمان تیراندازی به مردم در «تیمی‌شوارا» و یا «بخارست» را صادر کرد؟
چائوشسکو: جواب نمی‌دهم.
دادستان: چه کسی فرمان داد تا به مردم تیر اندازی کنند؟ بگو!
(در همین زمان النا چائوشسکو به نیکلای می‌گوید: ولشان کن. می‌دانی که صحبت کردن با این مردم هیچ فایده‌ای ندارد.)
دادستان: نمی‌دانی چه کسی فرمان تیراندازی به مردم را صادر کرد؟ تیراندازی‌ها هنوز هم ادامه دارد. آدم‌های متعصبی که شما آنها را اجیر کرده‌اید، همین حالا هم در حال شلیک به سمت کودکان ما هستند. به آپارتمان‌ها شلیک می‌کنند. آنها از کجا آمده‌اند؟ همان افرادی که شما به آنها بابت این کار پول داده‌اید.
چائوشسکو: من پاسخ نمی‌دهم. به هیچ سوالی پاسخ نخواهم داد. حتی یک گلوله هم در اطراف کاخ شلیک نشد. حتی یک گلوله. به هیچ کس تیراندازی نشد.
دادستان: اما تا حالا که ۳۴ نفر کشته شده‌اند.
النا: نگاه کن. به کشته شدن این ۳۴ نفر می‌گویند قتل عام.
دادستان: در تمامی مناطق تیراندازی ادامه دارد. مردم تبدیل به برده شده‌اند. تمامی روشنفکران از کشور گریخته‌اند. هیچ کس دیگر دلش نمی‌خواهد برای شما کاری انجام دهد.
یک فرد نا‌شناس: آقای رییس من تنها یک چیز را می‌خواهم بدانم: متهمان باید اسامی سربازان مزدورشان را، اسامی تمامی افرادی که اجیر کرده‌اند را بگویند و اینکه چه کسی به آنها پول می‌داد؟ چه کسی آنها را به کشور آورده بود؟
دادستان: بله. متهمان جواب بدهند.
چائوشسکو: من هیچ چیز دیگری نمی‌گویم. تنها در مجمع بزرگ ملی حرف خواهم زد.
(النا چیزی را در گوش چائوشسکو زمزمه می‌کند.)
دادستان: النا علی‌رغم اینکه چندان بارش نبوده اما همیشه پر حرف بوده است. من حتی شاهد این بوده‌ام که او نمی‌تواند به درستی بخواند. با این وجود خود را فارغ‌التحصیل دانشگاهی می‌داند. روشنفکران این کشور باید در مورد شما و همکارانتان شنیده باشند.
(دادستان شروع به خواندن عناوین تمامی مدارکی می‌کند که النا مدعی دریافت آنها شده بود.)
النا: روشنفکران کشور اتهاماتی را که شما به ما وارد کرده‌اید، خواهند شنید.
دادستان: نیکلای چائوشسکو باید بگوید که چرا جواب سوالات ما را نمی‌دهد. چه چیز مانع پاسخ دادن تو به ما می‌شود؟
چائوشسکو: من به هیچ سوالی جز در مجمع بزرگ ملی که نمایندگان طبقه کارگر نیز در آن حضور داشته باشند، پاسخ نخواهم داد. به مردم بگویید که من به سوالات آنها پاسخ خواهم داد. تمامی دنیا باید بدانند که اینجا چه می‌گذرد. من تنها طبقه کارگر و مجمع ملی را به رسمیت می‌شناسم.
دادستان: دنیا قبلا فهمیده که چه اتفاقاتی اینجا افتاده است.
چائوشسکو: من جواب تو را نمی‌دهم توطئه‌چی.
دادستان: مجمع ملی منحل شده است.
چائوشسکو: چنین چیزی هرگز امکان‌پذیر نیست. هیچ کس نمی‌تواند مجمع بزرگ ملی را منحل کند.
دادستان: ما اکنون ارگان پیشروی دیگری داریم، جبهه نجات ملی.
چائوشسکو: هیچ کس آن را به رسمیت نمی‌شناسد. به همین دلیل است که مردم در همه جای کشور با هم درگیر هستند. این گروه جنایتکار نابود خواهند شد، آنها برای براندازی حکومت توطئه کردند.
دادستان: مردم در مقابل شما می‌جنگند و نه در مقابل فضای جدید.
چائوشسکو: نه مردم برای آزادی و در مقابل شما می‌جنگند. من این دادگاه را به رسمیت نمی‌شناسم.
دادستان: چرا چنین فکری می‌کنی؟ واقعا چه فکر می‌کنی؟
چائوشسکو: همانطور که قبلا گفتم مردم برای آزادی می‌جنگند، در مقابل توطئه‌گران. توطئه از خارج از کشور سازماندهی شده است. من نه این دادگاه را به رسمیت می‌شناسم و نه دیگر پاسخ شما را می‌دهم. من در حال حاضر با تو به عنوان یک شهروند ساده صحبت می‌کنم. امیدوارم که راست گفته باشی و برای خارجی‌ها کار نکنی. امیدوارم با هدف نابودی کشور رومانی از سوی آنها اجیر نشده باشی.
(دادستان از وکیل مدافع می‌خواهد که از چائوشسکو سوال کند که آیا می‌داند که دیگر رئیس‌جمهور نیست. اینکه النا چائوشسکو هم دیگر هیچ سمتی ندارد و اینکه آیا خبر دارد که حکومت او منحل شده است؟ در همین زمان وکیل مدافعی که از سوی دادگاه برای این دو تعیین شده است از موکلان خود سوال می‌کند که آیا از حقایقی که گفته شد، خبر دارید؟)
چائوشسکو: من رییس‌جمهور رومانی هستم. من فرمانده ارتش رومانی هستم. هیچ کس نمی‌تواند مرا از این دو سمت عزل کند.
دادستان: اما فرمانده ارتش ما نیستی. تو رییس ارتش ما نیستی.
چائوشسکو: من تو را به رسمیت نمی‌شناسم. تو یک شهروند ساده هستی. به تو گفتم که من رییس‌جمهور رومانی هستم.
دادستان: تو فکر می‌کنی واقعا چه کسی هستی؟
چائوشسکو: تکرار می‌کنم. من رییس‌جمهور رومانی هستم. فرمانده کل ارتش رومانی هستم. من با تو و هیچ توطئه‌گر دیگری صحبت نخواهم کرد. نه با تو و نه با هیچ مزدور و توطئه‌گر دیگری. من هیچ کاری با شما ندارم.
دادستان: بله ولی این شما هستید که آدم اجیر کرده‌اید و به آنها پول می‌دهید.
النا: این چیزهایی که این‌ها از خودشان ساخته‌اند باورنکردنی است. باورنکردنی.
دادستان: لطفا یادداشت کنید. چائوشسکو ساختار قانونی جدید حکومت را به رسمیت نمی‌شناسد. او خود را رییس‌جمهور کشور و فرمانده کل ارتش می‌داند. چرا کشور را به ویرانی کشاندی؟ چرا همه چیز را به خارج از کشور صادر کردی؟ چرا روستا‌ها را به قحطی کشاندی؟ تولیدات کشاورزان و روستاییان را به خارج صادر کردی و آنها مجبور شدند حتی برای خرید یک نان به بخارست و دیگر شهر‌ها بیایند. آنها کشت می‌کردند برای تامین سفارشات شما و خود چیزی برای خوردن نداشتند. چرا باعث قحطی و گرسنگی شدی؟
چائوشسکو: من به این سوال جواب نمی‌دهم. به عنوان یک شهروند عادی به تو می‌گویم که من برای اولین بار کاری کردم که هر روستایی سهم ۲۰۰ کیلوگرم گندم داشته باشد. این میزان برای هر خانواده تعیین نشد، بلکه برای هر فرد تعیین شد. این دروغ است که من باعث فقر و گرسنگی شدم. یک دروغ، یک دروغ آن هم در مقابل چشمان من. این نشان می‌دهد که حس وطن‌پرستی شما چه قدر کم است و همین حالا چه قدر توطئه در حال شکل گرفتن است.
دادستان: تو مدعی هستی که برای هر روستایی سهمیه ۲۰۰ کیلوگرم گندم تعیین کرده بودی. پس چرا آنها برای خرید نان به بخارست می‌آمدند؟ چرا برنامه‌هایت را به مرحله اجرا در نیاوردی؟ تو روستاهای رومانی را نابود کردی. خاک رومانی را نابود کردی. به عنوان یک شهروند ساده چه چیزی برای گفتن داری؟
چائوشسکو: به عنوان یک شهروند. یک شهروند ساده علی‌رغم اینکه به هیچ یک از کارهای من برای کشور اشاره نشد ولی باید بگویم که کارهای زیادی را برای رومانی انجام دادم. برای هر روستا، مدرسه و بیمارستان ساختم. شرایط ایده‌آلی را برای مردم کشور فراهم کردم. کاری که در هیچ کشور دیگری انجام نشد.
دادستان: ما در مورد برابری صحبت می‌کنیم. همه ما با هم برابریم. همه باید بر اساس میزان کارشان مزد بگیرند. این در حالی است که ما ویلای شما را در تلویزیون می‌بینیم. بشقاب‌های ساخته شده از طلا، غذاهایی که همه از مواد غذایی وارداتی تهیه شده‌اند و میهمانی‌های مجلل.
النا: باورنکردنی است. ما در یک آپارتمان عادی زندگی می‌کنیم، درست مثل دیگر شهروندان. ما مطابق قانون برای هر شهروند یک آپارتمان تامین کرده‌ایم.
دادستان: شما کاخ داشتید.
چائوشسکو: نه ما کاخ نداشتیم. کاخ متعلق به شهروندان بود.
دادستان: کودکان حتی توانایی خرید یک آب نبات را هم نداشتند، آن وقت شما در کاخ مردم زندگی می‌کردید. اجازه بدهید در مورد حساب‌های شما در بانک‌های سوئیس صحبت کنم. آقای چائوشسکو در مورد این حساب‌ها چه طور، حرفی ندارید؟
النا: حساب در بانک‌های سوئیس؟ ثابت کنید.
چائوشسکو: ما هیچ حسابی در سوئیس نداریم. هیچ کدام هیچ حسابی باز نکرده‌ایم. این موضوع باز هم نشان می‌دهد که تمامی اتهامات دروغین است. چه تهمتی! این یک کودتا بود.
دادستان: خب. بنابراین اگر حسابی در بانک‌های سوئیس ندارید، آیا حاضر هستید تا نوشته‌ای را امضا کنید تا در صورت اینکه حسابی با نام شما در بانک‌های سوئیس بود به حساب دولت رومانی منتقل شود؟
چائوشسکو: ما در مورد این موضوع در مجمع ملی صحبت خواهیم کرد. من در اینجا هیچ چیزی نخواهم گفت. این اقدام شما یک تحریک مبتذل است.
دادستان: حاضر هستید امضا کنید یا نه؟
چائوشسکو: نه. من هیچ چیزی را امضا نخواهم کرد. من به هیچ کس امضا نخواهم داد.
دادستان: یادداشت کنید: متهم از دادن امضا در این مورد خاص امتناع کرد. متهم ما را به رسمیت نشناخته است. او حتی محکمه ما را هم به رسمیت نمی‌شناسد.
چائوشسکو: من این محکمه جدید را به رسمیت نمی‌شناسم.
دادستان: پس تو می‌دانی در چنین محکمه‌ای حضور داری.
(النا و چائوشسکو همزمان می‌گویند: تو درباره آن به ما گفتی.)
چائوشسکو: هیچ کس قادر به تغییر ساختارهای دولت نیست. این امکان ندارد. تاریخ یک قرن اخیر رومانی نشان می‌دهد که غاصبان سخت مجازات شده‌اند. هیچ کسی حق انحلال مجمع بزرگ ملی را ندارد.
دادستان: النا تو همیشه عاقل‌تر بودی و آماده حرف زدن. یک دانشمند! تو بزرگ‌ترین کمک کابینه بودی. نفر دوم کابینه. چیزی در مورد قتل عام «تیمی‌شوارا» می‌دانی؟
النا: چه قتل عامی؟ من به هیچ سوالی پاسخ نخواهم داد.
دادستان: چیزی راجع به این قتل عام می‌دانی؟ یا اینکه به عنوان یک شیمیدان سر و کارت تنها با مواد شیمیایی است؟ تو به عنوان یک دانشمند، اطلاعی از این قتل عام داری؟
چائوشسکو: مقالات علمی او در خارج از کشور منتشر شده است.
دادستان: چه کسی این مقالات را برای تو نوشته است النا؟
النا: چه گستاخی. من عضو و رییس آکادمی علوم رومانی بودم. تو نمی‌توانی با من این‌گونه حرف بزنی.
دادستان: اینجا گفته شده که شما معاون نخست‌وزیر بودید. به عنوان معاون نخست‌وزیر از این قتل عام اطلاعی نداشتید؟
چائوشسکو: او معاون نخست‌وزیر نیست. او معاون اول نخست‌وزیر است.
دادستان: چه کسی فرمان تیراندازی را صادر کرد؟ به این سوال پاسخ دهید.
النا: من پاسخ نخواهم داد. از همان اول هم گفتم که به هیچ سوالی پاسخ نخواهم داد.
چائوشسکو: شما که خود مامور هستید به این موضوع آگاهی دارید که حکومت نمی‌تواند فرمان تیراندازی را صادر کند. این تروریست‌ها بودند که به جوانان شلیک کردند.
النا: تروریست‌هایی از درون نیروهای امنیتی.
دادستان: از درون نیروهای امنیتی؟
النا: بله.
دادستان: خب بنابراین چه کسی به آنها دستور داده است. لطفا از النا و چائوشسکو بپرسید که آیا مشکل و یا بیماری ذهنی دارند؟ آیا شما مشکل مغزی دارید؟
چائوشسکو: چه قدر وقیح!
دادستان: این موضوع به شما کمک خواهد کرد. اگر مشکل ذهنی داشته باشید می‌توانیم بپذیریم که مسئول رفتار‌هایتان نیستید.
النا: چه طور می‌توانی یک چنین چیزی را به ما بگویی؟ چه طور؟
چائوشسکو: من این دادگاه را به رسمیت نمی‌شناسم.
دادستان: تو هیچ وقت قادر نبودی تا با مردم گفت‌وگو کنی. هیچ وقت با مردم صحبت نکردی. همیشه سخنرانی کرده‌ای و مردم مجبور بودند تا تو را تشویق کنند. حالا هم همین طور رفتار می‌کنی. ما یک فرصت دیگر به تو می‌دهیم. آیا حاضر هستی تا این حکم را امضا کنی؟
چائوشسکو: نه امضا نخواهم کرد و این دادگاه را به رسمیت نمی‌شناسم.
النا: ما این حکم را امضا نخواهیم کرد و در هیچ جا بجز مجمع بزرگ ملی صحبت نخواهیم کرد. چرا که ما در طول زندگی خود برای این مردم کارهای زیادی کرده‌ایم. ما زندگی خود را فدای این مردم کردیم و با تمام این اوصاف کاملا مشخص است که هیچ‌وقت به مردم خود خیانت نمی‌کنیم.
دادستان: آقای رییس این دو بنا به مواد ۱۶۲، ۱۶۳، ۱۶۵ و ۳۵۷ قانون کیفرخواست گناهکار هستند و من خواستار اعمال مجازات مرگ بر این دو و توقیف تمامی دارایی‌های آنها هستم.
وکیل مدافع: چائوشسکو و همسرش خواهان دفاع از خود و صحبت در مجمع بزرگ ملی هستند. اگر آنها در سمت قبلی خود قرار داشتند درخواست آنها پذیرفتنی بود و این دادگاه غیر قانونی قلمداد می‌شد. اما از آنجا که حکومت کنونی منحل شده است و این دو هیچ یک نه در جایگاه ریاست‌جمهوری و نه معاونت نخست‌وزیری قرار ندارند، بنابراین خواسته آنها پذیرفتنی نبوده و این دادگاه کاملا قانونی است. بنابراین عدم همکاری هر دو متهم به ضرر آنها است. زمانی که از چائوشسکو در رابطه با بیماری ذهنی سوال شد، او این موضوع را توهین قلمداد کرد و مانع از معاینه روانی شد.
دادستان: صدور حکم برای کسانی که حتی حاضر به پذیرش تخلفات خود، تخلفاتی که طی ۲۵ سال مرتکب شدند، آسان نیست. آنها هیچ یک از جرائم خود در رابطه با قتل عام بخارست و تیمی‌شوارا را نمی‌پذیرند. این خود حاکی از عدم درک مناسب آن‌هاست. آنها نه تنها مردم را از گرما، برق و مواد غذایی محروم کردند، بلکه به آنها ستم نیز روا داشتند. آنها کودکان و جوانان را در بخارست و تیمی‌شوارا قتل عام کردند. به نیروهای امنیتی اجازه دادند تا در لباس نظامی مردم را تحت فشار قرار دهند. آنها می‌خواستند میان مردم و ارتش جدایی بیاندازند. شما گستاخانه با مردم رفتار کردید. اکسیژن را بر روی مردم در بیمارستان قطع کردید و به مردم در تخت‌های بیمارستان تیراندازی کردید. نیروهای شما ذخایر غذایی را از مردم پنهان کردند.
النا: آنها در مورد چه کسانی صحبت می‌کنند؟
دادستان: آنها مدام ادعا می‌کنند که این کشور را ساخته‌اند. آنها کشور را به سمت سقوط و ویرانی سوق دادند و از پول‌های ما حساب‌های خود را پر کردند تا پول کافی برای فرار داشته باشند. جناب رییس‌جمهور نیازی نیست تا اشتباهات خود را بپذیرید. شرف میخاییل شاه در سال ۱۹۴۷ از شما بیشتر بود. شاید اگر گناهان خود را می‌پذیرفتید، نشان می‌دادید که مردم رومانی را درک کرده‌اید. آقای رییس‌جمهور، تو بهتر بود در همان ایران می‌ماندی، جای تو همان جا بود.
(النا و چائوشسکو می‌خندند و می‌گویند ما در خارج از کشور نمی‌مانیم. اینجا خانه ماست.)
منبع: سرویس پخش اطلاعات خارجی ایالات متحده
نظر شما :